Sobotnie 12.

Daria.

Gdyby teraz ktoś zatrzymał cię na ulicy i spytał, co zmieniłabyś w swoim życiu, odpowiedziałabyś, że masz wszystko i niczego zmieniać nie chcesz. Bo aktualnie jesteś jedną z najszczęśliwszych osób żyjących na tej planecie. Jeszcze przed świętami udało ci się skończyć pisać pracę magisterską, a myślałaś już, że nie uda ci się ta czynność. Nie musisz nikogo prosić o pomoc pieniężną, bo matka zabezpieczyła cię i teraz spokojnie możesz studiować, płacić czynsz i żyć swobodnie w Warszawie, w mieście, które od dzieciństwa jest twoje. Od kilku dni na twoim palcu widnieje pierścionek z niebieskim oczkiem, a ty, patrząc na niego, w oczach masz łzy. Masz wszystko. A przede wszystkim masz obok siebie Karola, który po raz kolejny dzisiejszego dnia pyta, czy na pewno trafisz do Spa, do którego wyjazd jest prezentem dla ciebie i Baśki.

- Karol, spokojnie... - stajesz wreszcie raz przed nim i chwytasz twarz w swoje dłonie. - Kochanie, zrozum, ja nie jestem już dzieckiem, co już dawno powinieneś i wizualnie i poprzez odczucia dostrzec - szepczesz mu do ucha. - No chyba, że małe dziewczynki ci się podobają... - popychasz go z uśmiechem na łóżko i siadasz na nim. - No więc jak? Jestem potulnym dzieckiem, czy zwariowaną, i przede wszystkim twoją, kobietą? - przygryzasz jego usta, składając na nich pocałunki.

- Wolę tę drugą opcję... Z resztą to fajnie brzmi - przerzuca cię i po chwili wisi nad tobą. - Moja kobieta... - przybliża się i składa namiętny pocałunek na twoich wargach.

- Gołąbeczki ja na prawdę nie chcę być tą złą i wredną, ale Daria, jak zaraz nie wyjdziemy z mieszkania, to nici z wyjazdu - do sypialni wkracza Basia, a ty zwinnie wyślizgujesz się spod chłopaka, chwytasz walizkę i zaczynasz się ubierać.

- No to do zobaczenia za dwa dni w Bełchatowie, kochanie - posyłasz mu buziaka i wręcz wybiegasz radośnie z mieszkania, a za tobą przyjaciółka.

- Ale Daria, mieszkanie! - krzyczy, gdy jesteście już piętro niżej.

- Dorobiłam ci klucze, masz je w kurtce! - odkrzykujesz radośnie i dalej zbiegasz z Basią na dół.

Cała podróż przypominała ci te, gdzie razem z mamą jeździłaś do Krakowa do dziadków. Śpiewałyście wtedy przeboje puszczane przez stacje radiowe, ździerając przy tym sobie gardła. Tak samo jest z Baśką. Zmieniły się jednak polskie drogi i piosenki w odbiorniku, a przede wszystkim zmieniła się osoba, ale atmosfera nadal pozostała ta sama, jaką pamiętasz. Karol dzwonił kilkakrotnie, aż w końcu odebrałaś i wykrzyczałaś mu, że jeśli nie chce stać za kilka dni nad twoją trumną, to ma już nie dzwonić podczas gdy jedziesz. Od razu poskutkowało. Dalsza podróż do celu minęła już spokojnie, znaczy się bez Karola, bo waszych wspólnych wygłupów z Baśką nie było końca.

- Daria, tu jest jakby nowocześnie - powiedziała, a tobie od razu przypomniała się słynna scena z "Kogla Mogla".

- No już, zamknij usta, bo chora będziesz, a zdziwiona tym luksusem to i ja jestem, ale potrafię się zachować w przeciwieństwie do ciebie - wystawiasz jej język, pospiesznie chwytasz walizkę i szybkim krokiem zbliżasz się do wejścia, byleby nie zarobić śnieżką w głowę od niej. - No chodź tu, bo cię nie zamelduje i na tym mrozie będziesz spać.

Całkowicie nie zdziwiło cię to, że miałyście spać w apartamencie dla nowożeńców, bo przecież początkowo to Karol miał tu z tobą być zapewne, ale powiedział, że to prezent dla was. Od razu w kurtkach rzuciłyście się na wielkie łóżko i odetchnęłyście z ulgą, że jesteście na miejscu i wreszcie będziecie obie miały chwilę tylko dla siebie, na pogaduchy, na takie chwile sprzed paru miesięcy z butelką wina i dobrym filmem. Jednak na początku obie udajecie się do saun, a potem na masaż. Basia żartowała z ciebie, że jeśli Kłos wiedziałby, że będzie cię dotykał znowu tak przystojny masażysta, to nigdy by ci takiego prezentu nie dał, co skwitowałaś jedynie głośnym śmiechem i przyznaniem jej racji.

- Daria? - słyszysz z sypialni, gdy szczotkujesz zęby, więc wychylasz się i widzisz przyjaciółkę siedzącą na skraju łóżka.

- Co tam? - odpowiadasz, z powrotem wracając do umywalki, gdzie płuczesz usta.

- A ty długo znasz tego całego Wronę? - przeczułaś, że ich znajomość nie skończy się w domu państwa Kłosów na wspólnej Wigilii i reszcie świąt. - Bo wiesz, on taki całkiem fajny się wydaje...

- I taki właśnie jest - odpowiadasz z uśmiechem, siadając obok niej i słuchając jej wrażeń z pobytu u Kłosów.

Karol.

Powrót po przerwie świątecznej do treningów nie należał do najłatwiejszych, jednak plusem było to, że nie gracie już żadnego meczu do końca roku. Miguel zwolnił trochę tempo, więc powrót mimo wszystko okazał się znośny. Ale i tak narzekaliście na bolące brzuchy, na dodatkowe kilogramy, na mięśnie odzwyczajone od wysiłku, ale przede wszystkim na to, że po tak długim czasie znów musieliście stawić się w Bełchatowie. Chciałbyś pojechać razem z Darią do Spa na Mazurach, ale Basia w tej chwili była ważniejsza i to z nią twoja już narzeczona udała się na odpoczynek. Wiesz, że im obu potrzebny był taki babski czas. Obie były z pewnością zmęczone i wyczerpane kończącym się rokiem. Masz nadzieję, że taki wypad pozwoli im na nowo wejść w Nowy Rok i zacząć go z czystym kontem.

Dzisiejszy trening właśnie dobiegł końca. Wszyscy zadowoleni wybiegacie z hali, bierzecie szybki prysznic i czym prędzej opuszczacie mury znienawidzonego w dwa dni budynku. Pakujesz się do samochodu Wrony z Wojtkiem i Pawłem. Dziś wy macie swój męski wieczór i nic nie jest w stanie tego popsuć. Nie pamiętasz już nawet, kiedy ostatnimi czasy mogliście się spotkać w takim gronie. To było chyba jeszcze we wrześniu, jak poznawaliście się z Argentyńczykami, którzy dołączyli do klubu. Wtedy w twoim sercu panowała totalna pustka, a dziś jesteś stuprocentowo pewien, że to właśnie Daria jest kobietą twojego życia i to właśnie z nią ożenisz się za jakiś czas. 

Już od ponad godziny bawicie się w jednej z bełchatowskich knajpek. Siedzicie w tej, w której każdy szanujący się siatkarz z Bełchatowa musi założyć kolorowy kapelusz z wielki rondem, zrobić sobie zdjęcie i gdzieś je upublicznić, a przy okazji spróbować wyśmienitej kuchni właśnie z Meksyku. Najedzeni w wyśmienitych humorach ruszacie do mieszkania Włodiego, który na wspólne oglądanie telewizji, picie piwa i wspominanie dawnych czasów zaprosił jeszcze młodych Argentyńczyków. Przekąski załatwiliście u szefa restauracji, więc teraz stoisz przy mikrofalówce w kuchni Włodarczyka i czekasz, aż jedzenie się podgrzeje. Chłopaki już zawzięcie kibicują Pawłowi i Wronie, którzy rozgrywają partyjkę w Fifę. Wybierasz numer Wasilewskiej i czekasz, aż odbierze telefon.

- Kłosik! - słyszysz jej wesoły głos w słuchawce. - Już się stęskniłeś? - czujesz, że sama dla siebie wystawia w tej chwili język.

- A żebyś wiedziała, że się stęskniłem... Ostatnio miałem cie obok codziennie, a teraz jesteś daleko - smutnym głosem starasz się umyślnie wpędzić ją w zakłopotanie.

- Weź mi tu Kłos nie ściemniaj, bo ja mimo wszystko słyszę te śmiechy chłopaków - śmieje się radośnie. - W Wojtka jesteście i katujecie Fifę? 

- Dlaczego masz zawsze rację?

- Bo cię kocham, Kłosie...

- Ja ciebie też, Wasilewska...

- Karol, dawaj to żarcie, bo nam Argentyńczyki z głodu wyzdychają!!! - słyszysz krzyk Pawła.

- Leć do nich... 

- Do zobaczenia w poniedziałek, Kotek...

- Kłos, ty pacanie, żarcie się pali!!! - do kuchni wbiega Wojtek, a ty momentalnie kończysz połączenie i zabierasz się za ratowanie resztek posiłku.

To co udało się ocalić, zostało pochłonięte w mgnieniu oka przez wszystkich zgromadzonych. Granie na Playstation znudziło się wam jakieś piętnaście minut temu. Na stole przy wielkiej kanapie, na której wszyscy leżycie czy siedzicie, stoi jeszcze kilka butelek Żywca, które znikają po kolei. Nawet obcokrajowcom spodobała się i przypadła do gustu tradycja spożywania brunatnej cieczy na tego typu wieczorach. Panuje cisza. W skupieniu śledzicie losy bohaterów jakiejś komedii. Co chwilę jedynie wybuchacie śmiechem. Tego ci brakowało. Zwykłego luzu z osobami, które cię akceptuję i zwyczajnie są obok. Są twoimi przyjaciółmi.

- Chłopaki, bo ja chcę wam coś powiedzieć - wstajesz z kanapy i stajesz na środku salonu.

- Odchodzisz ze Skry? - pyta Niko. - Komu ja będę tak szybko rozgrywał na środek... - smuci się.

- Wyjeżdżasz do Ruskich?! - zaczyna Facundo. - Nie polecam chłopie... Mrozy takie, że aż w tyłek piździ.

- Daria jest w ciąży?! - pyta rozweselony Paweł.

- Będzie małe Kłosiątko? - zaczyna Wojtek. - My najlepszymi wujkami będziemy na świecie - mówi, a wszyscy zgodnie przyznają mu rację.

- Spokojnie chłopcy, Karolek na razie nas nie opuszcza, a tym bardziej dziecka też się jeszcze z Darią nie spodziewają... Ale w święta im pod pierzynę nie zaglądałem, więc wszystko możliwe - Andrzej wystawia ci język, za co dostaje poduszką.

- Żenię się chłopaki...

~*~*~

Witajcie w rozdziale poświątecznym u naszych bohaterów :*

Basia z Darią w Spa, gdzie babskie pogaduchy są na pierwszym miejscu. :D
A chłopaki w Bełchatowie wymyślają, co tam Karol ma do powiedzenia ;-)
Mamy nadzieję, że taki troszkę przejściowy rozdział z naszej strony przypadnie Wam do gustu, :*

Zapraszamy:
Pozory małżeństwa #17  /  Pytania?

Pozdrawiamy :* :*